Połączenie nowego ze starym to najpopularniejszy sposób na przestrzeń eklektyczną. Przykładem takiej aranżacji będzie nowoczesna łazienka, w której wykorzystano wiekową szafkę pod umywalkę albo stare lustro w oryginalnej ramie. Znalezienie ciekawych mebli z duszą obecnie nie jest wielkim wyzwaniem. W tym wnętrzu wszystkie elementy zostały dobrze przemyślane. Elegancki styl glamour połączono z elementami o prostej, geometrycznej formie. Nasze najbardziej polecane Szczecin Atrakcje dla par. 1. Szczecin: Prywatna piesza wycieczka po Starym Mieście. Szczecin to urokliwe nadmorskie miasto portowe, znane z wyjątkowej urbanistyki opartej na gwiazdozbiorze Oriona. Wyrusz z nami na wyprawę, aby odkryć zabytki architektury Szczecina i zanurzyć się w historii miasta i miejskich Te efektowne krzesła, mimo że mają już długą historię, ciągle zachwycają nowoczesną formą, a ich projektanci potrafią nas zaskoczyć oryginalnymi i designerskimi modelami. Nie ma jednej słusznej odpowiedzi na pytanie, jaki hoker do stylu nowoczesnego będzie najbardziej odpowiedni, bo taka aranżacja może mieć wiele odsłon Przed wami 10 inspiracji z innej epoki, które sprawdzą się we wnętrzu nowoczesnego mieszkania. 1. Nie od kompletu. To pierwsza rzecz rzucająca się w oczy po wejściu do jakiegokolwiek mieszkania urządzonego w starym stylu. Nie spotkasz tu kompletu łóżko, regał, stół, szafki o identycznym wzorze. Nieważne czy będą to mieszkania Można natomiast manewr ten wykonać w starym mieszkaniu w bloku czy kamienicy, np. jeśli otrzymaliśmy je w spadku czy darowiźnie. Wystarczy usunąć ścianę dzielnącą salon i kuchnię, by zyskać więcej przestrzeni. Zalety salonu z aneksem kuchennym. Połączenie ze sobą salonu z aneksem umożliwia nieco lepsze rozplanowanie miejsca Modern classic to połączenie stylu klasycznego z nowoczesnym. W tym przypadku, wnętrze o klasycznej stylistyce uzupełniamy nowoczesnymi meblami i dodatkami. Ta fuzja kontrastów niewątpliwie dodaje pomieszczeniu oryginalności i elegancji. Równie dobrym pomysłem jest dodanie jednego lub kilku antyków do wnętrza nowoczesnego. CJvq7Od. Autor: KONZEPT Architekci Projektanci z pracowni KONZEPT łączą w swoich projektach stare meble z epoki, z nowoczesnymi, prostymi formami, tworząc w ten sposób unikatowy i niepowtarzalny charakter wnętrz. Moda na eklektyczne wnętrza, w których nowoczesność spotyka się z przeszłością, nie przemija. Eklektyzm - czyli nowoczesne wnętrza z tradycją. Zobacz wyjątkowe projekty autorstwa pracowni KONZEPT Architekci. Ekstrawagancka aranżacja wnętrza w której stare przeplata się z nowym wymaga odwagi. Gotowego przepisu na styl ten nie ma, ale sztuka łączenia wbrew pozorom nie jest wcale taka prosta. Mnogość przeróżnych form i materiałów, powinna dawać efekt spójnej całości. Jak połączyć stare z nowym: eklektyzm pod lupą Tradycyjne wnętrza z duszą czy nowoczesny minimalizm? Jeżeli kiedykolwiek stanęliście przed tym dylematem, wnętrza w stylu eklektycznym będą idealnym rozwiązaniem. Łącząc stare meble z epoki, z nowoczesnymi, prostymi formami, stworzymy unikatowy i niepowtarzalny charakter wnętrza. Projektanci z pracowni KONZEPT stawiają w swoich projektach na połączenie stylu klasycznego z odrobiną minimalizmu. Zależy im na zachowaniu spójności ze stylem budynków w których się znajdują oraz klimatem całej okolicy. W ich projektach możemy zobaczyć tradycyjne parkiety- ułożone w jodełkę, zestawione z białymi ścianami. Całość dopełniona jest stylizowanymi meblami i obrazami. Stare, drewniane komody, w połaczeniu z greckimi rzeżbami i nowoczesnymi lampami nadają wnętrzom unikatowego charakteru. Jak połączyć stare z nowym: nowe życie starych mebli Jeżeli jesteś w posiadaniu starych, orginalnych mebli z epoki zastanów się dwa razy zanim spiszesz je na straty. Stare, solidne meble, lekko tylko odświeżone, mogą posłużyc Ci jeszcze przez wiele lat. Starając się stworzyć eklektyczny charakter wnętrza od podstaw, dobrze jest poznać historię zamieszkiwanego budynku i odwiedzić lokalny targ staroci. Jasne, nowoczesne wnętrza, będą idealnym tłem dla starych, ciężkich mebli. Tradycyjne meble zyskają na lekkośći a jasne, neutralne tło podkreśli ich obecność. Kiedyś, ginące wśród podobnych sobie, w nowoczesnym wnętrzu będą grać główną rolę. Spotkanie antyku z modernem, może wyglądać niezwykle też: Eklektyczne wnętrza >>> Style architektoniczne określają wspólne cechy estetyczne, przestronne i konstrukcyjne dzięki czemu możemy powiedzieć, że dany budynek należy do konkretnego stylu. Należy tutaj zaznaczyć, że style w architekturze różniły się między sobą w różnych krajach zastosowanymi rozwiązaniami, a także ramami czasowymi. Zazwyczaj możemy je podzielić na wczesne, dojrzałe i późne. Problemy pojawiają się również z takiego powodu, że nie wszystkie style architektoniczne nie wszyscy traktują jako osobne(tak jest np. z manieryzmem.). Niemniej jednak poniższe informacje powinny przybliżyć i umożliwić rozpoznanie charakterystycznych budynków danego stylu architektonicznego. Na zdjęcia można kliknąć w celu powiększenia. 1. Styl romański2. Styl Gotycki3. Styl renesansowy4. Style architektoniczne: Manieryzm5. Barok6. Rokoko7. Klasycyzm8. Historycyzm9. Secesja10. Style architektoniczne: Modernizm11. Postmodernizm 1. Styl romański Ramy czasowe: ok X i XI wiek , chociaż niektórzy liczą romanizm już od VI wieku. Cechy charakterystyczne: Obronny charakter, grube mury, małe okna, biforia i triforia. Półokrągłe łuki, masywność i geometryczność, budownictwo głównie sakralne. Sklepienie kolebkowe i krzyżowe, inspiracja architekturą Rzymu Opactwo Maria LaachSklepienie kolebkowe stylu romańskiegoKolegiata w Kruszwicy biforium Opactwo de LAssey, Francja Kościół Św Jana na Węgrzech Kościół św Andrzeja W Krakowie Architektura, która reprezentuje styl romański wzoruje się architekturze Rzymu i Bizancjum. Głównymi budowlami były kościoły, klasztory i kaplice. Znacznie mniej było budynków świeckich, mimo tego do naszych czasów przetrwały zamki i nieliczne domy. Styl romański charakteryzuje obronnym charakterem budowli i masywnością. Ponadto składa się z brył geometrycznych zestawionych ze sobą z wyraźnym wyróżnieniem każdej z nich. Architektura romańska ma grube mury i małe okna, to głównie na murach opiera się ciężar sklepień kolebkowych i krzyżowych. Głównym budulcem był ociosany kamień, ale zdarzały się też budowle z cegły np. w Polsce czy w Niemczech. Budynki sakralne budowano na planie kwadratu, prostokąta lub ich wielokrotności, a czasem także na planie koła lub krzyża. W budownictwie romańskim występują kolumny, filary i przeważają drewniane dachy. Kapitele kolumn romańskich mają kształt kostki z zaokrąglonymi dolnymi krawędziami, kielicha lub odwróconego ostrosłupa. Są pozbawione ozdób lub dekorowane płaskorzeźbą. Charakterystycznymi elementami tego stylu są podwójne i potrójne okna – biforia, triforia. Jak również półokrągłe łuki lub ich rzędy. Popularne elementy dekoracyjne tego okresu to: gzymsy arkadowe, zdobienia z motywami roślinnymi, geometrycznymi, płaskorzeźby w portalach oraz motywy biblijne. 2. Styl Gotycki Ramy czasowe: od ok połowy XIII do początku XVI wieku. Cechy charakterystyczne: witraż, maswerk, sklepienie krzyżowo-żebrowe, wysokie smukłe okna z ostrym łukiem, wysokie budowle kamienica Kopernika zamek w Malborku barbakan style architektoniczne: gotyksklepienie gwiaździste sklepienie krzyżowo żebroweNotre Dame Katedra w Reimsprzypory gargulec Bazylika Mariacka Najbardziej charakterystyczną cechą architektury gotyckiej jest jej smukłość i strzelistość. Rozwój konstrukcji szkieletowej doprowadził do znacznego zmniejszenia grubości ścian. Teraz to nie na nich opierał się główny ciężar budowli, a na tzw. przyporach, łukach oporowych i filarach. Dodatkowo nowe sklepienie krzyżowo-żebrowe pozwalało lepiej rozłożyć nacisk. Umożliwiło to zastosowanie okien, charakterystycznie wysokich, smukłych zakończonych ostrym łukiem z maswerkiem(rodzaj zdobienia), w których pojawiły się kolorowe witraże. Budowle poszybowały, stały się znacząco wyższe z wysokościami przekraczającymi 100 metrów. W okresie gotyku rozwinęły się dwa podstawowe układy przestrzenne kościołów: bazylikowy i halowy. W bryle dominują kierunki pionowe. Ich powtarzalność w bliskim sąsiedztwie, rozczłonkowanie bryły, delikatna dekoracja tworzą budowle ekspresyjne i lekkie. Pojawiają się liczne zdobienia: kwiatony, gargulce, maswerki, rozety, czołganki, bogato zdobione portale. Artyści chętnie sięgają do rodzimych wzorów, wykorzystując powszechnie znane kształty np. winorośli, bluszczu, liści koniczyny, dębu czy najzwyklejszych polnych kwiatów. Do tej pory pojedyncze drzwi zmieniają się w potrójne, bogato zdobione z rozetą powyżej. Pojawia się znacznie więcej budynków ceglanych niż w romanizmie. Wraz ze wzrostem roli mieszczaństwa rośnie ilość budynków świeckich np. ratusze, barbakan, mury obronne z krenelażem, arsenały, szpitale i domy. 3. Styl renesansowy Ramy czasowe: rozpiętość czasowa jest tak duża w różnych krajach, że nie można wyznaczyć dat granicznych. Cechy charakterystyczne: powrót do tradycji antycznej, okrągłe okna, kopuły, sklepienie żaglaste. Harmonia i ład, boniowanie, symetria, poziomość, w polskim budownictwie attyka. Renesansowy pałac w RzymieArkadowy dziedziniec na Wawelu Ratusz w Poznaniu. Fasada pałacu Medyceuszy, widoczne boiowanie Kopuła katedry we Florencji. Cechuje się wzrostem ilości budowli świeckich, a szczególnie pałaców i rezydencji oraz powrotem do tradycji antycznej. Architektura renesansowa rezygnuje z gotyckiego wertykalizmu i strzelistości na rzecz na symetrii, proporcji, harmonii i prostoty – charakterystyczne są kąty proste i koło. W kompozycji budowli przeważają linie poziome co podkreśla łączność z ziemią, wyraża się to poprzez rytmy linii schodów, gzymsów i balustrad. Do łask wracają cechy wyjęte z architektury klasycznej. Ponownie pojawiają się kopuły, półkoliste łuki i boniowanie, występują klasyczne porządki architektoniczne: dorycki, joński, koryncki. Fasada budynku kształtuje się przez kolumny, pilastry, rustykę, boniowanie, ryzality, portyki i przełamane belkowania. W polskiej architekturze renesansu charakterystyczna jest attyka – dekoracyjna, fantazyjna, uformowana w wymyślne kształty wieńczyła frontowe ściany ratusza i kamienic. Wśród założeń centralnych popularne są rozwiązania opierające się o plan krzyża greckiego, kwadratu, koła lub wieloboku. Budowle kryte są zazwyczaj kopułami wspartymi na bębnach albo pendentywach, typowe sklepienia renesansu to sklepienia żaglaste. 4. Style architektoniczne: Manieryzm Ramy czasowe: Od 1520 do końca XVI wieku. Cechy charakterystyczne: wielki porządek, podważanie harmonii renesansowej, parodystyczny i patetyczny charakter, manipulacje symetrią i oczekiwaniami. Westybul biblioteki laurenziana hala targowa, Niderlandy Ratusz w Zamościu, widoczna attyka Zbrojownia w gdańsku Manieryzm uważny przez niektórych jako schyłkowa faza renesansu. W okresie manieryzmu architekci eksperymentowali z użyciem form, grając z symetrią, porządkiem i harmonią typową dla architektury renesansowej. Architektura manierystyczna podważa klasyczne zasady kompozycji i porządku. Podważa również fakt, że do tej pory elementy zdobnicze były podporządkowane elementom konstrukcyjnym i logice. W rezultacie architektura manierystyczna wydaje się zabawna, prawie tak, jakby architekci celowo bawili się oczekiwaniami stawianymi przez architekturę renesansową. Manieryzm stosowano zniekształcenia, przesadę, dowcip, stylizację, ekspresję oraz skomplikowane układy, mówi się nawet o teatralizacji architektury manierystycznej. W manieryzmie występuje tak zwany Wielki Porządek. Przejawia się on w elewacjach w których wykorzystuje się kolumny, które obejmują więcej niż jedno piętro. Kolumny te, które nie są elementem konstrukcyjnym, nadają budowli patetycznego charakteru. Najbardziej znanym architektem manieryzmu jest Michał Anioł. 5. Barok Ramy czasowe: Druga połowa XVI wieku do połowy wieku XVIII. Cechy charakterystyczne: stiuk, dekoracyjność, kwadratura, niekompletne elementy, dramatyczne oświetlenie, dekoracja rzeźbiarska Barokowa fasada kościoła San Carlo alle Quattro FontaneZwinger pałac barokowy na Węgrzech Grassalkovich-kastély Museo del Risorgimento Italiano Architektura barokowa jest wysoce dekoracyjnym i teatralnym stylem. Barok pojawił się we Włoszech pod koniec XVI wieku i stopniowo rozprzestrzenił się po całej Europie, aż do XVIII wieku. Barokowi architekci wzięli podstawowe elementy architektury renesansowej, w tym kopuły i kolumnady, i uczynili je wyższymi, wspanialszymi, bardziej ozdobionymi i bardziej dramatycznymi. Tak jak w manieryzmie wykorzystuje się monumentalizm i wielki porządek. Architekturę barokową wyróżnia dekoracyjność, dynamizm i ruch. Również wykorzystanie dramatycznego oświetlenia i kwadratura, czyli technika wykorzystująca złudzenia optyczne do symulowania nieistniejących elementów architektonicznych. Poza złudzeniami można spotkać niekompletne elementy architektoniczne, takie jak fronty z brakującymi sekcjami, powodując scalenie sekcji i dezorientację oka. W architekturze barokowej obramowania drzwi i okien są wyraźnie podkreślone. Bardzo ważną rolę odgrywa dekoracja rzeźbiarska w postaci kartuszy, girland, festonów, a nawet pełnej rzeźby. Ozdobne wykończenia: Freski sufitowe w tego typu architekturze są zwykle na dużą skalę. Jedną z cech wspólnych dla architektury barokowej jest zastosowanie ozdób, tynku lub marmurowego wykończenia, a także bardzo popularnego materiału jakim był stiuk. Architektura tego okresu korzysta z eliptycznych i owalnych przestrzeni, eliminując kąty proste. Często używane były również skręcone kolumny podkreślające ruch, a wielkie schody stały się centralnymi budowli. We wnętrzach korzysta się z luster, które dają wrażenie głębi i większej przestrzeni, szczególnie w połączeniu z oknami, jak w Sali Lustra w Wersalu. 6. Rokoko Ramy czasowe: Od lat 30tych XVIII wieku do końca XVIII w. Cechy charakterystyczne: wnętrza, asymetria, żartobliwość, dekoracyjność, muszle, zawijasy, krzywe, teatralność, meble rokoko schodyWnętrze hotelu de SoubiseKościół św. Karola Boromeusza w Wiedniu fasada pałacu Palau del Marqués de Dosaigües Meble Rokokowe Styl rokokowy wywodzi się z XVIII wiecznej Francji i do pewnego stopnia kontynuuje osiągnięcia baroku(uważany jest za późny barok). Natomiast istnieją pewne zauważalne różnice między architekturą rokokową i barokową. Jest to przede wszystkim symetria – rokoko podkreślał asymetrię form, podczas gdy barok odwrotnie. Barok był poważniejszy, kładąc nacisk na religię i często charakteryzował się motywami chrześcijańskimi. Natomiast architektura rokokowa była bardziej świecką adaptacją baroku, charakteryzującą się bardziej lekkimi i wesołymi motywami. Architektura rokokowa była lżejszą, bardziej wdzięczną, a jednocześnie bardziej rozbudowaną wersją architektury barokowej, która była ozdobna i surowa. Chociaż style były podobne, frywolna i zabawna rokokowa reakcja na sztywność stylu barokowego najpierw objawiła się wystrojem wnętrz i dekoracjami. Wnętrza rokokowe charakteryzują się misternym detalem, misternymi wzorami, serpentynami, asymetrią oraz predyspozycjami do jaśniejszych, pastelowych i złotych palet kolorów. Charakterystyczne są krzywe, zwoje, fale, motywy roślinne oraz motywy muszli oraz pomieszczenia o owalnym kształcie. Duże znaczenie zyskują też meble. Styl był wysoce teatralny, zaprojektowany, aby imponować i podziwiać od pierwszego wejrzenia. Co istotne rokoko kończy z monumentalizmem baroku na rzecz pewnego rodzaju prywatności i intymności. 7. Klasycyzm Ramy czasowe: Druga połowa XVIII wieku Cechy charakterystyczne: symetrię, proporcje, geometrię, struktura, rzetelny powrót do architektury klasycznej, dramatyczne użycie kolumn, greckie porządki Pałac Komisji Rządowej Przychodów i SkarbuMuseo del Prado 2016Pałac Belwederski Klasycyzm rozkwitł w latach 1750–1830, a jego stylistyka powstała w opozycji do architektury rokoko i baroku, w której iluzja i nadmierna ornamentyka była uważana za nieprawdziwą. Zakwestionowano także architekturę renesansową. która nie była wierna tradycji antycznej. Okres architektury klasycystycznej przypada na epokę oświecenia, w której rozwinęła się “nowoczesna” archeologia, która pozwoliła znacząco poprawić wiedzę o budownictwie starożytnych. Architektura neoklasyczna kładzie nacisk na symetrię, proporcje, geometrię oraz skupia się na walorach strukturalnych a nie dekoracyjnych. Architektura klasycystyczna charakteryzuje się wielkością, prostotą form geometrycznych i greckim porządkiem (szczególnie doryckim). A także dramatycznym użyciem kolumn i “pustymi”, często długimi(szczególnie fasada) ścianami. W klasycyzmie nie występują kopuły i wieże, za to często występują rzędu kolumn, linie są czyste i eleganckie, ma się wrażenie porządku i wielkości. 8. Historycyzm Ramy czasowe: XIX wiek Cechy charakterystyczne: style z przedrostkiem „neo” np. neogotyk, odtwórczość, swobodne naśladowanie minionych epok, brak własnego stylu. Neobarok. Pałac sprawiedliwości w MonachiumNeogotyk – Kościół św. Józefa w Krakowie PodgórzuNeorenesans Ratusz w BielskuStyle architektoniczne: styl arkadowy. Rezydencja królów Bawarii Historycyzm był prądem w XIX wiecznej architekturze, który polegał na naśladowaniu minionych epok kopiując stare style architektoniczne. Stąd zazwyczaj w nazwach jego stylów końcówka “neo”. Jego stylami były neogotyk, neorenesans, neobarok, styl arkadowy, lokalne style np. styl wiślano-bałtycki czy styl nadwiślański, a także style egzotyczne w tym obce. To co można powiedzieć o historycyzmie to, to że nie dążył do stworzenia własnego stylu, a od odtworzenia dawnych stylów co w różnych jego fazach traktowano z różną dawką swobody. Albo można było spotkać elementy nie występujące jednocześnie w konkretnym stylu – był to rodzaj subiektywnej interpretacji albo stosowano tylko dozwolone elementy danego stylu i na na przemian. 9. Secesja Ramy czasowe: Od końca XVIII wieku do 1925 roku. Cechy charakterystyczne: linie krzywe, asymetria, użycie stali i szkła, bogata ornamentyka, dekoracje fasad bez rozwiącań konstrukcyjnych wejście do metra w Paryżu Kamienica przy ul. Gdańskiej 68 w Bydgoszczy Kamienica Pod Żabami w Bielsku-BiałejHackesche Höfe, Berlin Casa Milà, Antoni Gaudí secesja wiedeńska, „Budynek secesji” Secesja powstała w Wiedniu jako ruch artystyczny austriackich artystów – malarzy, rzeźbiarzy i architektów, pierwszym ich szefem był Gustav Klimt. Ruch rozwijał się w latach 1890–1925 i był sprzeciwem wobec historycyzmowi rozumianym jako zwykłe naśladownictwo. Używano różnych materiałów, w elewacjach budynków jednocześnie pojawiały się cegła, kamień, masa ceramiczna, a w konstrukcji połączenie stalowych szkieletów fabrycznych ze szkłem. Cechą charakterystyczną secesyjnych gmachów stała się asymetria. Widoczna nie tylko w bryle budowli, ale także w rozplanowaniu drzwi, okien i elementów zdobniczych. Po raz pierwszy style architektoniczne były próbą stworzenia nowego stylu opartego wyłącznie na podstawie motywacji estetycznej i natchnienia twórcy. Secesja, inaczej zwana Art nouveau, Jugendstil, Modernismo, Sezession wyróżnia się przede wszystkim dekoracją z bogatą, zróżnicowaną ornamentyką, która obejmuje także detale wykończenia budynku, takie jak klamki czy balustrady schodów. Można w niej spotkać linie krzywe podkreślające ruch, oparte na formach roślin i kwiatów. Secesja wywarła silny wpływ na architekturę wnętrz i wzornictwo przemysłowe. Jeżeli chodzi o budynki to secesja zajmowała się raczej dekoracją fasad niż elementami rozwiązaniami konstrukcyjnymi(np. mieszkania secesyjne pod względem konstrukcyjnym są bardzo typowe). 10. Style architektoniczne: Modernizm Ramy czasowe: Od końca I wojny światowej do lat 80tych. Cechy charakterystyczne: najważniejsza jest funkcjonalność, żelbet i stali, brak ozdób, duże okna ustawione w poziome pasy. Ekspresja struktury zamiast ukrywania elementów konstrukcyjnych, Kształty prostokątne, cylindryczne i sześcienne, Kompozycje asymetryczne, Fasady białe lub kremowe. Przedstawiciele: Le Corbusier, Ludwig Mies van der Rohe ekspresjonizmHouse LitchfieldFagus FactoryLe Corbusier, Villa Savoye, Poissy, France Hala ludowa, wrocław Habitat 67 Bauhaus unit, Le curbusier Modernizm powstał w pierwszej połowie XX wieku i stał się dominujący po II wojnie światowej aż do lat 80, kiedy to stopniowo wyparł go postmodernizm. Jedną z nadrzędnych zasad modernizmu było to, że „forma podąża za funkcją”(form follows function). Wiązało się to z analitycznym podejściem do funkcji budynków, ściśle racjonalnym wykorzystaniem nowych materiałów(np. żelbet), innowacjami konstrukcyjnymi i eliminacją ornamentów. Modernizm podkreślał funkcję, prostotę i racjonalność oraz tworzył nowe formy ekspresji o nowej estetyce. Ta nowa estetyka zaowocowała budynkami charakteryzującymi się czystymi liniami, prostymi geometrycznymi kształtami, czystymi sześciennymi formami, wstążkowymi oknami, płaskimi dachami oraz funkcjonalnymi, elastycznymi otwartymi przestrzeniami wewnętrznymi z gładkimi odsłoniętymi strukturami. Istniała również koncepcja „Prawdy materiałów”, która utrzymywała, że ​​zamiast ukrywać lub zmieniać naturalny wygląd materiału, powinien on być widoczny i celebrowany. Odrzucając ornament i przyjmując minimalizm, modernizm stał się najważniejszym nowym stylem lub filozofią architektury i designu XX wieku. W modernizmie zawierają się takie style architektoniczne, czy moze razcej szkoły jak: bauhaus, art deco, brutalizm, konstruktywizm, ekspresjonizm… 11. Postmodernizm Ramy czasowe: przełom XX i XXI wieku Cechy charakterystyczne: najważniejsza jest forma, niearchitektoniczne nawiązania, estetyka campu, asymetria, dekoracyjność. No 1 Poultry, LondynStaib Da Monstabre bank w bydgoszczystyle architektoniczne: modernizm Opera w berlinieOpera Sydney Architektura postmodernistyczna, to styl architektoniczny, który pojawił się pod koniec lat 60, a jego rozkwit przypada na lata 90-te. Styl ten pojawił się jako reakcja na surowość, formalność i brak różnorodności nowoczesnej architektury modernistycznej. Zamiast modernistycznych doktryn wyrażonych w „mniej znaczy więcej” , „forma podąża za funkcją” oraz doktryny Le Corbusiera, że ​​„dom jest maszyną do życia”, postmodernizm oferował złożoność i sprzeczność. Architektura postmodernistyczna charakteryzuje się wysoce dekoracyjną, kapryśną i kiczowatą estetyką(estetyka campowa); przede wszystkim odmawia czerpania inspiracji wyłącznie z jednego źródła i często koncentruje się na formie, a nie na funkcji. Ma również charakter metaforyczny, odnosi się to do projektów konstrukcyjnych opartych na formach niearchitektonicznych. W praktyce postmodernistyczna architektura odeszła od sztywnych formalności modernizmu i zaczęła zawierać odniesienia stylistyczne, które często były zabawne i symboliczne. Robiła to przy użyciu technik takich jak kształt, kolor, rozbicie dużych budynków na kilka różnych struktur i form. Zakrzywione formy, elementy dekoracyjne, asymetrię( budynki skośne, które przechylają się, opierają i wydają się przewracać), jasne kolory niezwiązane ze strukturą lub funkcją budynku. Odrzucając „purytanizm” modernizmu, wezwał do powrotu do ornamentów oraz do gromadzenia cytatów i kolaży zapożyczonych z dawnych stylów. Źródła zdjęć: Wikimedia Commons. Autorzy: Goldi64, Morburre, Cancre, Robert Pietschmann, Ji-Elle, vadaro, Stephen McCluskey, DerHexer, Taxiarchos228, Oldmanisold, DrMoschi, Magnus Manske, Peter Haas, Jacques76250, Jawed Karim, Jakub Hałun, Diliff, Myrabella, Gryffindor, sailko, , Welleschik, Barbek2, Diego Delso, A58, oPPÁRÉ – Indafotó, moi-même, Bundesarchiv, NonOmnisMoriar, Thomas Ledl, Eclèctica, Thomas Chippendale, Adrian Grycuk, Emilio J. Rodríguez Posada, Beautiful Buildings Pics, Marek i Ewa Wojciechowscy / Trips over Poland, Alois Sturm, Gaj777, Andrew Bossi , Steve Cadman, Théophile Steinlen – BAEF9F-mDJvr0A at Google Cultural Institute, Moonik, Pit1233, Raimond Spekking, Yair Haklai, Thomas Ledl, Esther Westerveld, Kmsena, Traveler100 – en, Valueyou, Antinoos, Hjochheim, Gordon Joly , Staib Da Monsta, Marcin Białek, Bobak Ha’Eri, Manfred Brückels, David Iliff. Styl transitional – a w wersji spolszczonej: styl przejściowy – to stosunkowo mało popularne w Polsce określenia. Tymczasem w wielu polskich domach spotkamy aranżacje, które są bardzo bliskie temu trendowi. Jak to możliwe? Co to jest styl transitional? Kiedy kupujemy mieszkanie w stanie deweloperskim lub przeprowadzamy gruntowny remont, zazwyczaj staramy się urządzić wnętrze od A do Z w jednym konkretnym stylu: skandynawskim, minimalistycznym, loftowym, boho, klasycznym i tak dalej. Nierzadko jednak zdarza się tak, że styl naszego mieszkania kształtuje się przez lata, w wyniku nakładania się na siebie kolejnych estetycznych warstw. Niektóre nasze meble są stare i solidne, odziedziczone po przodkach lub przeniesione z rodzinnego domu. Inne zaś współczesne, które etapami nabywaliśmy sami w różnych sieciówkach, starając się, by chociaż odrobinę nawiązywały do tych, które już mamy. W salonie odnowiliśmy drewniany parkiet z lat 50/60, ale zdemontowaliśmy rozpadające się listwy przypodłogowe i zamontowaliśmy współczesne białe listwy profilowane z MDF. Z utrzymanymi w klasycznej bieli ścianami kontrastują nowoczesne zasłony w geometryczne printy. Elementy dekoracyjne to miks przekazywanych z pokolenia na pokolenie pamiątek i odzwierciedlenie naszych zmieniających się z czasem zainteresowań… Proces powstawania takiego wnętrza, jak opisane powyżej, jest naturalny i piękny w swojej istocie. Jeśli tylko podejdziemy do tematu w sposób świadomy i wyważony oraz zachowamy odpowiednią równowagę, to w naszym mieszkaniu nie rozpanoszy się przypadkowy i chaotyczny eklektyzm, ale zagości właśnie styl nazywany transitional. Czym zatem ten cały transitional jest? Projektantka Renee DiSanto z pracowni Park & ​​Oak Interior Design styl transitional definiuje w ten sposób:Styl transitional jest w swojej istocie wyważoną równowagą różnych cech tradycyjnego i nowoczesnego designu. Łączy linie krzywe i proste, jest przewiewny, lekki i świeży. Posiada połysk i teksturę, ale nie jest zagracony. Styl transtitional łączy zatem to, co najlepsze z dwóch światów. Wyobraźmy sobie miękką, głęboko osadzoną sofę na drewnianych nogach, a na niej modne graficzne poduszki. Lub ciężki, nieco wiktoriański żyrandol, a obok przewiewne, lniane zasłony. Oto esencja stylu transtitional!Skąd wziął się styl transitional? Początki stylu transitiional sięgają lat 50. XX wieku i nastania epoki postmodernizmu. Był to czas, kiedy nastało ogólne zmęczenie surowymi, opływowymi elementami modernizmu i zaczęto coraz chętniej zwracać się ku stylom tradycyjnym, w których upatrywano sposób na osiągnięcie większej przytulności i połączenie wygody z elegancją. O stylu transitional możemy więc myśleć jak o podróży między dwoma punktami docelowymi. Ale nie dążymy tutaj do osiągnięcia mety za wszelką cenę. Przeciwnie – cieszymy się drogą samą w sobie. Współczesna popularność stylu transitinal to w dużej mierze zasługa słynnych kalifornijskich projektantów, takich jak np. Amber Lewis z Amber Interiors. Ucieleśnieniem tego stylu są zaś takie marki jak Pottery Barn czy Crate and kogo jest styl transitional?Styl transtional nie jest wymuszony, lecz spontaniczny. Dlatego osoby obdarzone zmysłem etsetycznym mogą osiągnąć go w swoim wnętrzu niemalże samoistnie. Z drugiej strony styl transitional polecany jest osobom, które zwyczajnie nie mogą się zdecydować, jaka estetyka podoba im się najbardziej i najlepiej odpowiada ich potrzebom. Osobom, dla których styl tradycyjny, klasyczny jest zbyć ciężki i duszny. A styl współczesny zbyt zimny i bezosobowy. Kreowanie stylu transitional nie polega jednak na losowym wybieraniu elementów z różnych stylów: „coś starego, coś nowego i wrażenie zrobi się samo”. Styl przejściowy powinien być spójny, harmonijny. Tradycyjne i nowoczesne elementy muszą się nawzajem uzupełniać. Najważniejszy jest odpowiedni balans. Decyzje zakupowe powinny być dobrze przemyślane, a produkty starannie wyselekcjonowane. Dzięki właściwym proporcjom uzyskamy wnętrze, które będzie jednocześnie wyrafinowane i swobodne, eleganckie i przystępne. Aby osiągnąć taki rezultat, warto znać kilka uniwersalnych zasad, które przyświecają stylowi transitional. Jak urządzić mieszkanie w stylu transitional?Warto zacząć od czegoś, co już mamy. To może być stary kredens, zabytkowy stolik kawowy lub jakieś dzieło sztuki. Potrzebujemy jakiegoś punktu centralnego, wyróżniającego się akcentu. Ogólny schemat powinien być wyciszony, spokojny. Pomalujmy ściany na delikatny odcień i wybierzmy tonalną tapicerkę. Odpowiednie będą wszystkie tony neutralne: biele, ciepłe kremy i beże. Sięgnijmy po jeden kolor główny i maksymalnie do czterech, pięciu tonów uzupełniających. Dodatkowe odcienie mogą być jaśniejszymi lub ciemniejszymi wariantami tonu głównego – tak aby dodać pomieszczeniu głębi i warstwowość. Styl transitional jest minimalistyczny, ale bez kompromisów w charakterze i osobowości. Szczególnie dotyczy to sofy lub łóżka, które powinny być maksymalnie wygodne i funkcjonalne. Łączmy linie proste i krzywe, ale ich wspólnym mianownikiem niech będzie polerowane wykończenie. Szukajmy symetrii i poczucia „czystości”. Nie przesadzajmy z liczbą akcesoriów. Wrażenie równowagi osiągniemy przez „nakładanie” warstw metalu, szkła i naturalnych materiałów, jak drewno i rattan. Stosujmy tkaniny na szeroką skalę. To one tworzą przestrzeń, gdzie możemy śmielej poeksperymongować z nowoczesnymi wzorami. Dywaniki, koce, narzuty, zasłony okienne są bardziej niż mile widziane. Czy ten artykuł był przydatny?Dziekujemy za opinie :)Dlaczego ten artykuł nie był przydatny?Artykuł był za krótkiW artykule było za mało zdjęćArtykuł nie wyczerpał tematuZ artykułu nie dowiedziałem/dowiedziałam się niczego nowego Autor: Marcin Czechowicz Moda na eklektyczne wnętrza, w których nowoczesność miesza się z przeszłością, nie przemija. Umiejętne łączenie mebli z różnych epok polega nie tyle na przestrzeganiu stylistycznych reguł, ale na wyczuciu i intuicji. Eklektyzm Łączenie elementów różniących się od siebie pod względem formalnym i treściowym; w sztukach plastycznych i wzornictwie jest to zestawianie w jedną całość form i motywów pochodzących z różnych epok. Jako zjawisko historyczne eklektyzm występował właściwie zawsze, szczególnie w czasie formowania się nowych tendencji stylowych. Zwykle miał wydźwięk negatywny i był wyrazem twórczości mało oryginalnej. Jednocześnie mianem tym możemy określić łączenie ze sobą przedmiotów codziennego użytku różniących się stylistyką. Takie połączenia mogą czasem wydać się szokujące, ale nie musi tak być zawsze. Śmiałe zestawienie antyków z meblami bardzo nowoczesnymi może wyglądać niezwykle ciekawie. Stary, ciężki mebel nabierze lekkości i nowego charakteru w kompozycji z przedmiotem o delikatnej, awangardowej linii, a nasze mieszkanie zyska na oryginalności. Jeżeli mamy odziedziczone po przodkach antyki, których nie chcemy się pozbyć, a jednocześnie nie stronimy od rzeczy nowoczesnych, spróbujmy je połączyć. Efekt końcowy z pewnością będzie interesujący. Jeszcze nie tak dawno pierwszą myślą, jaka przychodziła nam do głowy na widok odziedziczonych po przodkach mebli z kilkudziesięcioletnim rodowodem, było pozbycie się kłopotliwego spadku. Emerytowane egzemplarze krzeseł, stolików czy komódek, które lata świetności dawno już miały za sobą, trafiały na strychy lub śmietniki, gdzie czekały na ewentualnych amatorów. Tych z czasem zaczęło przybywać, zwłaszcza kiedy okazało się, że stylowe sprzęty po odrestaurowaniu mogą być ozdobą mamy odziedziczone po przodkach antyki, a jednocześnie nie stronimy od rzeczy nowoczesnych, spróbujmy je połączyć. Efekt końcowy z pewnością będzie interesujący. Jak łączyć style we wnętrzu Jednak wejście w posiadanie nobliwego mebla nie jest jeszcze gwarancją sukcesu. Trzeba postarać się, by odnowiony eksponat nie wyglądał obco pośród współczesnych rzeczy. Nie ma konkretnego przepisu na umiejętne łączenie stylów. Operowanie kontrastami jest trudne i w dużej mierze zależy od wrażliwości i wyobraźni osoby aranżującej wnętrze. Jeśli zgromadzone w mieszkaniu meble mają tworzyć harmonijną całość, dobrze jest na przykład podporządkować ich rozmaite formy wspólnej kolorystyce. Należy znaleźć złoty środek, by utrzymać w równowadze przeszłość ze współczesnością. A możliwości jest wiele! Nie wyrzucaj starych mebli Możemy stary mebel odnowić, zmienić jego kolor albo też nadać mu całkiem nową funkcję. Można je bejcować, malować albo woskować - zależnie od tego jaki efekt chcemy uzyskać. Wideo: Jak połączyć styl vintage z nowoczesnym domem: 12 kroków Wideo: Metal i szkło w połączeniu z czernią i bielą w nowoczesnym domu Zawartość: Kroki Pytania i odpowiedzi społeczności Inne sekcje Dekorowanie w nowoczesnym stylu może nadać Twojemu domowi elegancki, wyrafinowany wygląd, ale może być trochę zimny. Możesz jednak ogrzać swój dom, wprowadzając elementy vintage, które pokazują Twoją osobowość. W miarę możliwości łącz zabytkowe i nowoczesne artykuły gospodarstwa domowego, takie jak połączenie nowoczesnych krzeseł ze stołem w stylu vintage. Dodaj dekoracje w stylu vintage, takie jak grafika w stylu vintage. Wykorzystaj dywany i tapety w stylu vintage, aby nadać swoim ścianom i podłogom styl vintage. Kroki Część 1 z 3: Łączenie starych i nowoczesnych artykułów gospodarstwa domowego Użyj prześcieradeł w stylu vintage, aby przykryć sofę. Jeśli masz nowoczesną sofę, przykrycie jej może utrzymać ją w czystości i bez uszkodzeń przez lata. Świetnym sposobem na połączenie stylu vintage i nowoczesnego przy jednoczesnym zachowaniu mebli jest użycie prześcieradeł w stylu vintage jako okładki. Rzuć zestaw prześcieradeł w stylu vintage na kanapę, aby połączyć styl vintage z nowoczesnym domem. Należy pamiętać, że arkusze vintage mogą być drogie. Możesz nie chcieć ich potencjalnie uszkodzić, używając ich jako osłony. Jeśli wolisz nie niszczyć prześcieradeł w stylu vintage, wybierz nowoczesne prześcieradła ze wzorem vintage. Kup meble, które łączą styl nowoczesny i vintage. Poszukaj mebli, które łączą w sobie elementy stylu nowoczesnego i vintage. Może to być mieszanie kolorów, krojów lub materiałów w celu uzyskania elementu, który jest jednocześnie zabytkowy i nowoczesny. Na przykład meble w stylu retro były często zakrzywione, a nowoczesne style wykorzystywały materiały takie jak skóra i drewno. Poszukaj zakrzywionych krzeseł z drewnianymi nogami lub skórzanymi mieści się w Twoim budżecie, możesz przebudować meble, aby nadać im styl vintage. Możesz na przykład dodać tapicerkę w stylu vintage do nowoczesnej kanapy. Połącz zabytkowy stół z nowoczesnymi krzesłami. Wiele osób uwielbia stoły w stylu vintage w swoich domach. Być może odziedziczyłeś stary stół po krewnym lub kupiłeś taki w sklepie z używanymi rzeczami. Jeśli chcesz go używać w domu, spróbuj połączyć go z nowoczesnymi krzesłami. To nada Twojemu domowi wygląd, który łączy stare i nowe. Dodaj nowe krzesło do zabytkowego biurka. Biurka w stylu vintage są również popularnym elementem wyposażenia domu. Jednak krzesła biurowe w stylu vintage mogą być często niewygodne. Spróbuj sparować swoje zabytkowe biurko z eleganckim, nowoczesnym krzesłem stworzonym dla Twojej wygody. Dzięki temu Twoje miejsce pracy będzie wyglądać jak vintage, a jednocześnie poczujesz się komfortowo. Część 2 z 3: Dodawanie dekoracji w stylu vintage Odłóż stare dzieła sztuki. Zatrzymaj się w lokalnym sklepie z używanymi rzeczami, sklepie z antykami lub na pchlim targu. Możliwe, że znajdziesz wiele dzieł sztuki w stylu vintage. Szukaj dzieł z takich epok, jak lata 60. i 70. Zawieszanie kilku obrazów lub draperii w stylu vintage może być świetnym sposobem na nadanie wnętrzu stylu vintage bez gruntownych renowacji. Połącz sztukę nowoczesną z elementami vintage. Czy jesteś fanem sztuki współczesnej? Nie musisz poświęcać swojej miłości do sztuki współczesnej, aby nadać swojemu domowi charakter vintage. Możesz spróbować połączyć sztukę współczesną z elementami vintage w swoim domu. Na przykład możesz umieścić rzeźby sztuki współczesnej na bufecie w stylu vintage lub powiesić nowoczesny obraz nad stołem w stylu vintage. W swoim pokoju z oświetleniem w stylu vintage możesz wyeksponować swoje ulubione dzieła sztuki dodać poduszki w stylu vintage, aby szybko i łatwo ogrzać nowoczesną sofę. Zainwestuj w żyrandole. Jeśli mieści się to w Twoim budżecie, żyrandole mogą dodać oświetlenie do każdego pomieszczenia. Mogą również nadać klasyczny wygląd współczesnym wnętrzom. Możesz powiesić żyrandol w pomieszczeniach takich jak łazienki i kuchnie. W starszych domach często zawieszano w tych miejscach słoików vintage do dekoracyjnego przechowywania. Słoiki vintage to uroczy, popularny przedmiot często sprzedawany na pchlim targu, w sklepach z używaną odzieżą i sklepach z antykami. Możesz ich używać do przechowywania przedmiotów w domu, używając dekoracji w praktycznym sensie. Umieść na przykład ręczniki łazienkowe lub mydło w klasycznej misce. Do zastawy stołowej możesz również dodać swój styl nowoczesny i vintage. Na przykład możesz użyć bardzo nowoczesnych potraw, ale na stole stoi stary imbryk z lat pięćdziesiątych XX wieku. Część 3 z 3: Dekorowanie ścian i podłóg Zainwestuj w biegacze w stylu antycznym. Możesz nie chcieć dodawać dywanu do podłóg drewnianych lub całkowicie przerabiać wykładzinę. Spróbuj jednak wstąpić do lokalnego sklepu meblowego lub domu towarowego i zabrać kilka dywaników. Możesz dodać chodniki do wykładziny w swoim domu, aby nadać mu styl vintage. Wybierz biegacze pasujące do kolorystyki pomieszczenia, w którym będziesz je wystawiać. Chcesz, aby wygląd vintage był płynnie zintegrowany z istniejącymi klasyczny backsplash do swojej kuchni. Backsplash jest zwykle instalowany w kuchni w pobliżu zlewu, aby chronić ściany przed uszkodzeniem. Jeśli mimo wszystko potrzebujesz backsplashu, dlaczego nie wybrać takiego w stylu vintage? Na przykład odporna na plamy tapeta w stylu vintage może dodać stylu vintage do nowoczesnego domu. Wybierz tapety w stylu vintage. Jeśli tapetowanie mieści się w Twoim budżecie, tapeta w stylu vintage może dodać stylu vintage do nowoczesnego domu. Wybierz tapetę w stylu vintage. Na przykład, jeśli zamierzasz wyglądać w stylu retro z lat 60., wybierz tapetę z motywem kwiatowym. Jeśli tapeta jest trochę poza budżetem lub jeśli ją wynajmujesz, tymczasowa tapeta jest znacznie tańsza i może równie łatwo dodać klasyczną flarę do Twojego klasycznego dywanu w miejscu wypełnionym nowoczesnymi elementami. Dywaniki mogą nadać Twojemu domowi wspaniały, klasyczny wygląd. Jeśli chcesz uzyskać bardzo klasyczny wygląd, rozłóż dywan w stylu vintage w nowoczesnym pomieszczeniu. Duży dywan w stylu vintage w, powiedzmy, sali telewizyjnej może dodać stylu vintage do pokoju wypełnionego nowoczesnymi udogodnieniami. Pytania i odpowiedzi społeczności Jak mogę połączyć style vintage w nowoczesnym domu? Karen Parziale Home Stager & Interior Designer Karen Parziale jest Home Stager, organizatorem domu i założycielką The Real Estate Staging Studio z siedzibą w Hoboken w stanie New Jersey. Karen ma ponad 15-letnie doświadczenie w projektowaniu i dekorowaniu domów i wystawiła ponad 5000 domów. Specjalizuje się w zarządzaniu projektami, planowaniu przestrzeni, doborze materiałów oraz relacjach z konstruktorem / architektem / klientem Home Stager & Interior Designer Nowoczesny wystrój wykorzystuje dużo bieli, srebra i smukłych mebli. Jest elegancki, ale może być bardzo sterylny. Nasycenie zabytkowych elementów dodaje charakteru, osobowości i koloru, podobnie jak zestawienie zabytkowego czajnika z nowoczesnym zestawem naczyń.

połączenie stylu nowoczesnego ze starym